افزایش بروز علل غیر جسمی و غیر روانی بیماریهای جسمی و روانی، مانند آلودگی هوا و حاشیه نشینی درسالهای اخیر در ایران، همچنین وجود شواهد علمی قوی در مورد نقش بی بدیل مشارکت های مردمی در تامین ، حفظ و ارتقاء سلامتی، توجه شهروندان به نوع دیگری از پزشکی را در ایران ضروری کرده است. در این نوع پزشکی ، خدمات پزشکی پیشگیرانه ،تشخیصی و درمانی نه بر روی جسم و روان بلکه بر روی فضای پیرامونی جسم و روان ارائه می شود. همچنین ارائه دهندگان خدمات پزشکی بجای پزشکان و سایر کارکنان بهداشتی درمانی ، خود شهروندان می باشند. این نوع پزشکی را می توان “پزشکی پیرامونی” نامید.
در این نشست ابتدا جناب آقای دکتر پزشکی عضو محترم هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی تبریز، ضمن تعریف و برشمردن اهمیت پزشکی پیرامونی، به روش های پیشگیری پیرامونی، تشخیص پیرامونی ، درمان پیرامونی اشاره کردند. دکتر مجدزاده رییس موسسه ملی تحقیقات سلامت ضمن اشاره به تجربیات جهانی، در مورد نقش و اهمیت مشارکت مردم در سیاست گذاری سلامت به سخنرانی پرداختند. جناب آقای محمد درویش، مدیر کل دفتر آموزش و مشارکتهای مردمی سازمان حفاظت محیط زیست به صحبت در مورد نقش مشارکت های مردمی در بهبود وضعیت محیط زیست ایران پرداختند. دکتر بهزاد دماری عضو محترم هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی تهران به ارائه تجربه موفق خانه مشارکت های مردمی استان قزوین به عنوان یک مدل ملی در زمینه مشارکت مردم در سلامت پرداختند.
در پایان نشست مباحث ارایه شده و همچنین نقش معاونت اجتماعی وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی درترویج پزشکی پیرامونی مورد بحث قرار گرفت.